Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Οι πεσμένες βάσεις

Βγήκαν οι βάσεις, είναι κάτω ,λέει, φέτος, ενώ πέρυσι ήταν πάνω και πρόπερσι άνω κάτω και πλαγίως. 

Κάθε χρόνο ασχολούμαστε με  τη ρουτίνα της βάσης, η οποία  προκαλεί και ένα σούσουρο, μια παραφιλολογία.

Δεν γράψανε καλά τα παιδιά , πιάσανε πάτο,  λένε,  αλλά έτσι κι αλλιώς σε πάτο βρίσκεται όλη η κοινωνία. Οπότε βάσεις και κοινωνία  σε ταύτιση.

Αν το καλοσκεφτείς είναι τόσο  γελοίο που  ασχολούμαστε ακόμα  με αυτό το "βασικό" ελληνικό φαινόμενο , περνώντας συγχρόνως , το κρυφό άκρως ανταγωνιστικό και ανθρωποφαγικό μήνυμα , του επιτυχημένου ή αποτυχημένου.
Κανονικά θα πρεπε να έμπαιναν όλοι στα πανεπιστήμια, ελεύθερα . Ούτε εξετάσεις ούτε τίποτε!

¨Έχω ξαναπεί ότι το εξεταστικό σύστημα δεν επιλέγει απαραίτητα τους πιο ικανούς, αλλά τους πιο συμβιβασμένους!

Άσε που άλλου θέλεις και αλλού μπαίνεις, και σπουδάζεις ότι άχρηστο υπάρχει. Ανούσιες, αδιάφορες πληροφορίες,  κενές γνώσεις. 
Τι τις θέλουν τόσες ειδικότητες που σου δίνουν πτυχία "κορνίζα";

Και γιατί να συνδέεται το πανεπιστήμιο με την αγορά εργασίας; 
Μόδα του κώλου , αγγλοσαξονική, με επαγγελματικό προσανατολισμό. 
Αποπροσανοτολιστικές μπούρδες στις οποίες  μαθαίνεις να χαίρεσαι τη "δουλειά" από το δουλεία.

Η εργασία θεός και σκοπός ! Ο συμβολικός φαλός που σου δίνει μια  επίπλαστη αξία , αξία παράσιτο, το μέτρο του πόσο άχρηστος ή  χρήσιμος είσαι, όχι όμως προς όφελος της κοινωνίας,  αλλά ως ατομική, εγωιστική κατάκτηση.

Πέντε - έξι  πανεπιστήμια να υπήρχαν!
Τέχνη για την αισθητική , φιλοσοφία για την νοητική καλλιέργεια  , μαθηματικά για τη λογική, φυσική για να γνωρίσω τον κόσμο, ψυχαναλυτική ψυχολογία για να δούμε το κρυφό κομμάτι του εαυτού, τα ασυνείδητα συναισθήματά μας, αρχιτεκτονική για να φτιάξουμε αρμονικά σπίτια,  τεχνολογία για να έχουμε μηχανές και υπολογιστές να μας εξυπηρετούν. Τίποτε άλλο ! Φτάνει  η Αμερικανιά 

Από τότε που προσπαθούμε να συνδέσουμε τα ασύνδετα (Εκπαίδευση με αγορά), η γνώση έγινε εξειδίκευση, η μάθηση πληροφορία, ο άνθρωπος αμόρφωτος. 
Ξέρει τα πάντα για το ειδικό του ειδικού, αλλά τίποτε για τη ζωή. Κανένα πνεύμα. Απανθρωποποιημένος.

Και αυτό λέγεται  μεσαίωνας.Ο σύγχρονος μεσαίωνας . Με νέα ιερατεία, τα πανεπιστήμια, με  το δόγμα να πάει και να έρχεται ,ονομάζοντας το  έρευνα  Μετράνε τη χαρά  και αυτό το λένε γνώση!

Και πως να ταν αλλιώς; Δεν ξέρουμε, γιατί το άρρωστο έχει εξαπλωθεί, έχει ριζώσει μέσα μας, θεωρώντας το κανονικότητα. 
Έχουμε χάσει πια το δρόμο της αλήθειας, παραπαίοντας σε δρόμους αδιέξοδους  , αδιάφορους υλιστικούς .
Να  πως χτίζεται η δυστυχία μας! 
Ο μπρακατσούλας





















 


2 σχόλια: