Παρακάτω παραθέτω τρία σχόλια αναγνωστών του blog για το θέμα της απεργίας την εκπαιδευτικών. (Εμένα πάντως με προβλημάτισαν):
Σχόλιο 1:
Έχω από καιρό προτείνει την εξής μορφή αγώνα, απεργία με την άρνηση συμμετοχής σε οποιοδήποτε διοικητικό θέμα, επικοινωνία με το υπουργείο, αλληλογραφία αλλά με παράλληλα κανονική (ή σχεδόν κανονική) παράδοση των μαθημάτων, σε ένα έστω υποτυπώδες ωράριο (πχ 10-1). Καταψηφίστηκε από τις αριστερές tholoculture metapoliteuticus.
Επίσης, για όσους πιστεύουν ακόμα πως η γνωστή απεργία είναι αγνή μορφή αγώνα, για θύμισε μπρατσάκουλα τι βαθμό έχουν ψηφίσει κι έχουν για την πάρτη τους οι συνδικαλιστές ; μήπως τον α ; Εγώ είμαι ε2 πάντως.Σχόλιο 2:
Συμφωνώ με την Αφροδίτη. Αν δεν πιστέψουμε στο καινούργιο, το εναλλακτικό, δεν θα του δώσουμε χώρο να υπάρξει. Για να του δώσουμε χώρο, πρέπει να αποβάλλουμε την παλιά πεποίθηση περί τι είναι να αγωνίζεσαι.. Προς το παρόν με απεργίες και τις πεποιθήσεις περί αυτών συντηρούμε το "τέρας". Το σύστημα δεν λειτουργεί χωρίς τις απεργίες του για να το επιβεβαιώνουν. Θέλει μετατόπιση σκέψης. Α και κάτι άλλο: αγάπη στον συνέλληνα, βαθιά αλληλεγγύη.Μήπως αιώνες μετά, ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε με κείνο το γονίδιο του διχασμού;; Μήπως;;
Σχόλιο 3:
Αχ και ήμουν προετοιμασμένος να απεργήσω!!!! Πάλι μπερδεύτηκα.
Μια ατέλειωτη σύγκρουση μέσα μου.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Να κάνω ή να μην κάνω απεργία;
Ο μπρακατσούλας
