Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Από ψηλά σας βλέπω

Από ένα βουνό στην Ήπειρο γράφω κοντά στη φύση κοντά στο φαράγγι του Βίκου..
Τι ωραία που είναι εδώ μες στο πράσινο , χαράδρες ήρεμα πράγματα, σιγά σιγά φεύγει και το άγχος , το στρες της Αθήνας .. Αν και μου αρέσει η Αθήνα σε κρατά ζωντανό ετοιμοπόλεμο, εδώ απλά αφήνεσαι ... ξεχνάς , δεν υπάρχει εαυτός , το εγώ εξαφανίζεται.
Κοιτούσα τα αστέρια (εδώ φαίνονται ) και με πιάσανε τα υπαρξιακά και  συγκεκριμένα το πόσο ματαιόδοξοι είμαστε και πόσο μέσω της σκέψης μεγεθύνουμε τον εαυτό μας.
Ναι τέτοια σκεφτόμουν και μου 'ρθε η έκφραση " τι σου είναι ο άνθρωπος", πόση  ταλαιπώρια βλακωδώς τρώει και με πόση βλακεία πιστεύει σε σύμβολα: Θεούς , Χριστούς , Παναγίες , Σύμπαντα αλά Κοέλιο, Διαόλους, Χίτλερ, Στάλιν, Τσε Γκε Βάρες, Μέγα Αλέξανδρους, Ναπολέοντες ,Κολοκοτρώνιδες ,  Παπανδρέοι και οι πιο ηλίθιοι Σαμαράδες , Βενιζέλους , Τσίπρες .
Εδώ στη φύση και τα αστέρια κατάλαβα λοιπόν τη βλακεία μας ,τη πανηλιθιότητά μας . Γιατί
συνειδητοποιώ ότι κανείς δε μπορεί να γίνει Σωτήρας μας  λόγω ανθρωπίλας κατάσταση που μας φέρνει  ανάμεσα στο θεό και τη μαϊμού , ανάμεσα στο χέσιμο και τη σκέψη (συνδυασμός που σκοτώνει).
Ο "Σωτήρας" είναι λοιπόν άνθρωπος και ως τέτοιος θέλει να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του , αν μιλήσουμε και Φροϋδικά , τα σεξουαλικά και επιθετικά του ένστικτα, την "ανθρωπίλα του" δηλαδή και μόνο αυτή .
Όντας λοιπόν έτσι ανθρωπάκος δεν πρόκειται ποτέ να μας σώσει γιατί απλά δε μπορεί!!. Όποιος πιστεύει για το αντίθετο παραμένει ηλίθιος, η τόσο αδύναμος που αδυνατεί να χάσει , να σπάσει , να καταστρέψει , να πατήσει, τα ηλίθια Σύμβολα, τους ηλίθιους Σωτήρες.
Τότε πως θα σωθούμε;
Να σώσει ο καθένας τον εαυτό του, να ψαχτεί ,να δουλέψει,να καλλιεργηθεί,  να  κοπιάσει , να ξυπνήσει, να να να,να ,να: Φαίνεται ότι έχω μεγάλες προσδοκίες από τον εαυτό μου!!!
Παρόλα αυτά πιστεύω ότι δε χρειαζόμαστε κανέναν για να σωθούμε παρά μόνο το καλύτερο εαυτό μας όχι στη υλική μορφή του αλλά σε μια άλλη διάσταση πιο πνευματική.
Ακόμα το ψάχνω πως, αλλά σίγουρα ο δρόμος που έχουμε ήδη πάρει είναι τελείως λάθος!!! Φέρνει δυστυχία που δεν την αξίζουμε,,,,

2 σχόλια:

  1. Καλά τα λες.. υπαρχει μια λεπτομερεια ομως.. Ο φοβος της υπαρξης που μετασχηματιζεται αυτοματα απο τα πρωτα χονια της ζωης σε φοβο θανατου... αρα προς αυτη την κατευθυνση ειναι η δουλεια που πρεπει να κανουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι συμφωνώ , το άγχος του θανατου ειναι μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα . Εχει μέσα του πολύ ανία . Θέλει δουλειά η ζωή !

    ΑπάντησηΔιαγραφή